Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

3. Πρώτη επίσκεψη

Πέρασα στο γραφείο του Γ. με τέτοια αποφασιστικότητα που κι εμένα εκ των υστέρων εξέπληξε. Όμως πάντα έτσι αντιδρούσα, ήταν μέχρι να γίνει η αρχή, μετά ποιος με έπιανε. Περίμενα με ευγένεια μέχρι να μου υποδείξει το σημείο που θα καθίσω, μου έδειξε με το χέρι μια πολυθρόνα απέναντι από το γραφείο του, μια δερμάτινη κι όμως λιτή κατά τ' άλλα πολυθρόνα γυρισμένη περίπου 3/4 προς το μέρος του. Κάθισα λίγο διστακτικά προσπαθώντας να βρω μια βολική στάση κυρίως για τα πόδια μου. Ανέκαθεν κι εγώ κι άλλοι διασκέδαζαν με τον τρόπο που έβαζα τα πόδια μου όταν καθόμουν, διάβαζα, κι άλλες δραστηριότητες, άλλοτε τα μπέρδευα σε διπλό σταυροπόδι, άλλοτε έβγαζα το παπούτσι, τη σαγιονάρα ή ότι φορούσα και το έπαιζα με τα ακροδάχτυλα, κι ότι μπορεί να φανταστείτε. Αυτή τη φορά ο τρόπος καθίσματος θύμιζε άγαλμα Φαραώ, εντελώς όρθια η πλάτη και τα χέρια να ακουμπούν όλο τον κορμό και να καταλήγουν στους μηρούς με ανοιχτές τις παλάμες. Δεν γνώριζα τότε ότι πρόκειται για στάση αυτοσυγκέντρωσης και περισυλλογής, ήρθε εντελώς αυθόρμητα, κάποιοι θα την έβλεπαν και σαν μαζεμένη και με δόση συστολής, αλλά όχι αυτός. Την κουβέντα μάλιστα άρχισε με αυτό ακριβώς το θέμα:
- Γ: Βλέπω, ότι κάθεστε σε μια άνετη προς εσάς στάση, θέλετε να ξεκινήσουμε;
- Α: Ναι καλό θα ήταν - κατόρθωσα να ψιθυρίσω, ενώ η καρδιά μου δεν είχε ακόμη επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς.
- Γ: Πείτε μου αν θέλετε πως κι αποφασίσατε να έρθετε εδώ, το συζητήσατε αρχικά με τους δικούς σας ή με κάποιον φίλο / συγγενή ίσως; (εδώ εντελώς στιγμιαία σκέφτηκα: ωχ, του το έχει εκμυστηρευτεί ο άντρας της ξαδέλφης μου;)
-Α: Όχι με κανέναν δε το συζήτησα, η απόφαση ήταν εντελώς προσωπική και το μόνο που ζήτησα ήταν από ένα "κοινό μας γνωστό" μια συμβουλή για το πόσο καλός είστε κι αν μπορώ να δω αποτελέσματα σε θεραπεία μαζί σας
-Γ: Μάλιστα, να υποθέσω ότι είστε ενήλικος και δεν χρειάζεται η συναίνεση των γονέων;
-Α: Σωστά, για την ακρίβεια έχω ψηφίσει κιόλας
-Γ: (για να σπάσει περισσότερο τον πάγο) Ελπίζω το θέμα μας να μην είναι η μεταμέλεια της ψήφου σας
-Α: (χαμογελώντας), όχι βέβαια, αν και μικρός θεωρώ ότι έχω ήδη μορφώσει γνώμη για την πολιτική μου προτίμηση, έχω περάσει κι από κόμματα κι από νεολαίες, οπότε αλλού μάλλον είναι το θέμα
-Γ: Σας ακούω λοιπόν

-Α: (ξεφυσώντας) πως θέλετε να αρχίσω; από την παιδική μου ηλικία;
-Γ: (χαμογελώντας) Αγαπητέ μου, ή έχετε διαβάσει Φρόυντ ή έχετε δει πολλές ταινίες του Γούντυ Άλλεν
-Α: (γελώντας κι εντελώς λυμένος πλέον) Κι από τα δύο γιατρέ μου, κι από τα δύο

13 σχόλια:

roadartist είπε...

Τελικά βοήθησε;

Hfaistiwnas είπε...

χαχαχαχα φαντάζομαι δεν ξεκινάνε από την παιδική ηλικία ε;;; χαχαχαχαχα!
Αλήθεια, βοήθησε; Με την αγαπητή Κα από πάνω την ίδια ερώτηση έχουμε!!!

mamma είπε...

Έτσι και υποπτευθώ πως ο Γούντυ Άλλεν ΔΕΝ μας λέει την αλήθεια τόσα χρόνια θα πηδηχτώ από το παράθυρο...

Ti-da είπε...

δεν ξέρω αν ξεκινάς να μιλάς για την παιδική σου ηλικία, αλλά σίγουρα στην πορεία αναγκάζεσαι να αναφερθείς και κει...
λίγο-λίγο μας τα λες, και μας κρατάς σε αγωνία!
επίτηδες το κάνεις? ε?
ναι ε?

maya είπε...

εγώ είμαι η ti-da!
μη με ρωτάς πως μου τοβγαλε τώρα αυτό, ούτε και γω κατάλαβα καλά-καλά...

BLUEPRINTS είπε...

roadartist η αλήθεια είναι πως ναι, αλλά θα αποκαλυφθεί σιγά-σιγά

BLUEPRINTS είπε...

Hfaistiwna
όχι ακριβώς, είναι λίγο παραμύθι όλο αυτό, αν και σίγουρα η κουβέντα καταλήγει κάπου εκεί, από που ξεκινά δηλαδή κάτι, πάντως όντως ήταν πολύ διαφορετική η αρχή από αυτή που περίμενα, η συνέχεια θα το δείξει σύντομα

BLUEPRINTS είπε...

mamma
χαχα, κι όμως στις ταινίες του βγάζει τόσες αλήθειες που δεν λέγεται, βέβαια κι υπερβάλλει και είναι οι φόβοι και τα άγχη του μέσου "ψαγμένου" Αμερικανού με υστερίες ένα σωρό, αλλά οκ, σε γενικές γραμμές τον δεχόμαστε, σε φιλώ

BLUEPRINTS είπε...

Ti-da / maya
μα άνοιξες και 3ο λογαριασμό στο blogger? ήταν ναν μην ξαναρχίσεις εσύ... :)
πάντως σίγουρα αναφέρεσαι κι εκεί, είναι πολύ βασικό να αναφερθείς στα πρώτα σου ερεθίσματα, όσο για την αγωνία, ε ναι, αν τα έλεγα όλα με τη μια τι ενδιαφέρον θα υπήρχε, γράφω όταν μπορώ, δεν τα έχω έτοιμα, φιλιά καλή μου

wintersea είπε...

εγώ έχω μία απορία: γιατί πάντα οι πολυθρόνες τους είναι δερμάτινες??? τι φετίχ κι αυτό??

μ' αρέσει που σ' έλυσε όμως στο δίλεπτο... για να σε δω παρακάτω - πότε θα ξαναγίνεις κόμπος?...

σε φιλώ καλό μου :)

BLUEPRINTS είπε...

wintersea όντως περί φετίχ μάλλον πρόκειται, ειδικά αυτές οι Τσέστεριλντ είτε σε καναπέ είτε σε πολυθρόνα είναι must
η αλήθεια είναι ότι ο συγκεκριμένος είχε τον τρόπο του γενικά να σε λύνει, ο κόμπος μου ξαναήρθε όπως προβλέπεις αργότερα, φιλιά κι από μένα

Provato είπε...

αναμένω την συνέχεια :-) με ανυπομονησία!

BLUEPRINTS είπε...

provato
θα προσπαθήσω να είμαι συνεπής καλό μου, σε φιλώ