Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

16. 4η Επίσκεψη

Η Άνοιξη είχε πλέον μπει για τα καλά και το αποδείκνυε με κάθε τρόπο. Οι οσμές των λουλουδιών των εσπεριδοειδών, μπερδεμένες με γιασεμιά και γλιτσίνιες που διασώζονταν σε τυχερούς κήπους αυτής της πόλης δε σου άφηναν καμιά αμφιβολία ότι το Πάσχα ήταν πολύ κοντά. Μια εποχή εντελώς διττή για μένα, που κάποτε μου άρεσε επειδή δεν είχα μαθήματα και διαβάσματα αλλά με χτυπούσε αλύπητα η αλλεργία της εφηβείας σε κάθε σχεδόν κόκκο γύρης στον αέρα, ενώ πλέον και με μόνο σκοπό τις επερχόμενες Πανελλαδικές σε περίπου ένα μήνα ήταν μάλλον αγχωτική και δεν βιαζόμουν καθόλου να έρθει...
Τα βήματα μου ήταν μάλλον αργά και καθυστέρησα για 5 λεπτά να φτάσω στο γραφείο του Γ. που με περίμενε με την πόρτα ανοιχτή. 

- Περάστε κύριε Α. αργήσατε αυτή τη φορά...
- Καλησπέρα κύριε Γ. και συγγνώμη για την καθυστέρηση, δεν υπολόγισα καλά τον χρόνο μου αυτή τη φορά και μάλλον αφαιρέθηκα από τις σκέψεις μου στη διαδρομή...
- Μην μου πείτε ότι φτιάχνατε σενάρια για την πιθανή σημερινή μας συνεδρία;
- (απορημένος εσωτερικά, λες να διάβαζε και την σκέψη;) Όχι βέβαια, σκεφτόμουν αυτά που πρόκειται να συμβούν τους ερχόμενους μήνες και που πιθανόν να αλλάξουν τη ζωή μου, τουλάχιστον όπως την γνώριζα μέχρι τώρα
- Πείτε μου λίγο για αυτό που σκεφτόσασταν πριν αρχίσουμε κανονικά, το βρίσκω ενδιαφέρον
- Σκεφτόμουν λοιπόν ότι σε περίπτωση που περάσω σε κάποια σχολή σε άλλη πόλη πόσα θα γίνουν και πόσα καινούργια πράγματα θα συμβούν στη ζωή μου. Αρχικά να μείνω εντελώς μόνος και να πρέπει να κουμαντάρω και το σπίτι εκτός από τα υπόλοιπα, έπειτα η απόσταση από τους δικούς μου, ποιος ξέρει πόσο κοντά ή μακριά θα είμαι, πόσο συχνά θα τους βλέπω ή θα τους μιλάω κι άλλα πολλά σημαντικά ή λιγότερο σημαντικά της καθημερινότητας.
- Οπότε μου δίνετε μια καλή αφορμή να συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε μείνει, μια άλλου είδους έλλειψη, αναγκαστική, όχι για λόγους υγείας, τσακωμού, διαφορετικών αντιλήψεων ή για παρόμοιο λόγο, αλλά μια έλλειψη με ταυτόχρονη αλλαγή πλεύσης και τρόπου ζωής από μεριάς σας, μια έλλειψη για την οποία δεν είστε και σίγουρος ότι δεν θα την αποζητάτε τελικά με προσμονή...
- Σωστό είναι αυτό, αν δεν ζήσω την κατάσταση από κοντά όμως δεν μπορώ να είμαι και σίγουρος ότι θα την αποζητώ τελικά, μια ανασφάλεια την νιώθω όσο να πείτε
- Λογικό το βρίσκω, και πολύ κατανοητή κι η ανασφάλεια κι η προσμονή για την βίωση αυτής της κατάστασης, το άγνωστο τελικά που μπορεί να είναι καλό ή κακό... Ουσιαστικά μπορείτε να το εκλάβετε κι ως το πρώτο βήμα για το κόψιμο του ομφάλιου λώρου. Ας πάμε όμως μια και φτάσαμε σε αυτό το θέμα στην ανασφάλεια που νιώθατε από την πραγματική έλλειψη που βιώσατε σε τρυφερή ηλικία, ας πούμε για την εποχή του ατυχήματος του αδελφού σας που μου περιγράψατε σε προηγούμενη συνεδρία, πόσο σημαντική ήταν η έλλειψη της μητέρας σας τότε; 
- Θεωρώ ότι ήταν περίεργη εποχή, απ' όσο θυμάμαι κι η γιαγιά κι όλοι προσπαθούσαν να καλύψουν το κενό, στις σπάνιες εμφανίσεις της μητέρας ένιωθα όλο και μικρότερη λαχτάρα, κάθε φορά και λιγότερο μου έλλειπε, μπορεί να ήταν απλά αντίδραση - δε με θέλει μια δεν την θέλω εκατό - από την άλλη ο απογαλακτισμός δεν είχε και πολλά χρόνια που είχε συμβεί κι όπως και να το κάνουμε η φυσική σχέση παιδιού και μητέρας είναι δύσκολο να αντικατασταθεί από οποιαδήποτε άλλη. 
Και τότε ήρθε η ερώτηση που υποτίθεται είχα προβάρει στο μυαλό μου λίγο καιρό πριν...
- Θεωρείτε ότι η απώλεια είναι δυσκολότερη από την έλλειψη;
Δεν μπορούσα όμως να σκεφτώ τι είχα απαντήσει στην αντίστοιχη ερώτηση που είχα κάνει στον εαυτό μου, κι αυθόρμητα μου βγήκε
- Ουσιαστικά δεν βλέπω διαφορά, είναι μάλλον μη αναστρέψιμα και τα δύο αυτά
- Κι όμως κύριε Α. δεν είναι έτσι τα πράγματα, την έλλειψη είτε μπορείτε να την αντικαταστήσετε με κάτι άλλο παρόμοιο ή να αποζητήσετε την αποκατάσταση αυτής της σχέσης αν το επιθυμείτε πραγματικά, ενώ η απώλεια είναι οριστική, δεν έχετε κανένα περιθώριο αντίδρασης
- Σωστά τα λέτε τώρα που το σκέφτομαι, και για πρώτη φορά με ειλικρίνεια ομολόγησα: ενώ σκεφτόμουν λίγες ημέρες πριν τις διαφορές μεταξύ των δύο κι είχα φτάσει στο δικό σας συμπέρασμα σήμερα που μου ζητήθηκε η γνώμη μου είπα κάτι διαφορετικό...
- Κύριε Α. θα προτιμούσα να σκέφτεστε λιγότερο τι θα μπορούσαμε να πούμε στην επόμενη συνεδρία και να επικεντρώνεστε στο τι λέμε στην τρέχουσα, μην δημιουργείτε σενάρια της μεταξύ μας "σχέσης", αφήστε την να πάρει τον δρόμο της φυσικά

Για πρώτη φορά τον κοίταξα με αυτό τον τρόπο στα μάτια, δεν τον κοιτούσα διερευνητικά,  μου φάνηκε ιδιαίτερα γοητευτικός, θα μπορούσε να ήταν και πατέρας μου, ίσως και να ήταν ο πατέρας που μου έλλειπε όταν έπρεπε...