9. 2η Επίσκεψη, λήξη

A.: Εντάξει, είναι λίγο περίεργο και δύσκολο συνάμα να το αναλύσω αυτό...

Γ.: Πάρτε τον χρόνο σας κι όταν αισθανθείτε άνετα μιλήστε μου

Α.: Δεν τον κοιτούσα, έβλεπα τα βιβλία πίσω του, την πένα που κρατούσε πάντα και σημείωνε κάποιες στιγμές, όμως μετά από λίγο προσπαθούσα μέσα από τα μάτια του να σκεφτώ τι περνούσε από το μυαλό του εκείνη τη στιγμή. Ήταν δύσκολο πολύ, σαν να είχε βάλει ένα τοίχο ανάμεσά μας, κάτι που θεωρούσα ότι έκανε ούτως ή άλλως, όμως αυτή τη φορά σα να καταλάβαινε το παιχνίδι μου και δεν ήθελε να γίνει πιόνι σε αυτό.

Άρχισα να λέω χωρίς σιγουριά: να, μερικές φορές σα να διαβάζω τη σκέψη του άλλου, για την ακρίβεια αυτού που έχω απέναντί μου, κάποιες στιγμές συμβαίνει ηθελημένα, άλλες ακούσια. Στην αρχή με φόβιζε, κατόπιν το είδα σαν παιχνίδι, αλλά όπως και να το κάνουμε δεν είναι πάντα ενδεδειγμένο. Ας πούμε στην περίπτωση που διακρίνω αρνητικότητα ή και ψέμα στη σκέψη του άλλου με χαλάει, όταν απλά βλέπω ένα προβληματισμό του σχετικά με κάποιο θέμα προσπαθώ να βοηθήσω... 

Γ.: Το έχετε δοκιμάσει κι ηθελημένα; ας πούμε έχετε πει ποτέ σε κάποιον σκέψου κάτι κι εγώ θα σου πω τι σκέφτεσαι;

Α.: Ναι, μου έχει συμβεί με τον αδελφό μου. Ήμασταν ξαπλωμένοι σε απέναντι κρεβάτια, τα φώτα σβηστά, ήξερε για τις ιδιαιτερότητές μου... Μου είπε γιατί το φοβάσαι; αφού σου συμβαίνει δεν μπορεί να είναι κακό, προσπάθησε να διαβάσεις τι σκέφτομαι... Έκλεισα τα μάτια μου κι άφησα τη σκέψη μου να κάνει βόλτες αδειάζοντας από ότι με προβλημάτιζε εκείνη τη στιγμή. Του είπα: άσε τζίφος, κάτι στάχυα βλέπω και μια γυναίκα που φορά μια ρόμπα και τα κρατά... Μου λέει: πλάκα κάνεις; είσαι ακριβώς μέσα στο μυαλό μου, με προβληματίζει το μέλλον στη δουλειά μου και το έμβλημα είναι το στάχυ κι η Δήμητρα...

Έκτοτε το έχω κάνει αρκετές φορές σε ανυποψίαστα "θύματα", που αρνούμαι να αποκαλύψω είτε σε κείνους είτε σε μένα. Από τη μια με φοβίζει η παραδοχή ότι μπορώ να διαβάζω τη σκέψη από την άλλη με ιντριγκάρει να ανακαλύπτω ότι έχω δίκιο χωρίς να το συζητώ.

Γ.: Εντάξει, η δύναμη του μυαλού όντως είναι ανεξερεύνητη ακόμη, μη νομίζετε, κι η δική μου επιστήμη αυτό προσπαθεί να εξηγήσει... Πείτε μου όμως, πέραν αυτού σας έχουν συμβεί κι άλλου είδους περιστατικά τα οποία θα καταχωρούσατε στα όρια του μεταφυσικού ή έστω του ανεξήγητου;

Α.: Ναι, θα έλεγα η αίσθηση της παρουσίας που συχνά νιώθω κοντά ή και δίπλα μου, οκ, τώρα θα με πάρετε για εντελώς αλλού έτσι;

Γ.: Κάθε άλλο, σας ακούω με μεγάλο ενδιαφέρον, εννοείτε άυλη παρουσία;

Α.: Περίπου, δε μιλώ για φαντάσματα, ούτε για μετακινήσεις αντικειμένων, αλλά για την αίσθηση ότι κάποιος που δεν βρίσκεται κοντά μου σωματικά, βρίσκεται με έναν άλλο τρόπο.

Γ.: Ναι, αλλά μιλάμε για νεκρούς ή ζωντανούς;

Α.: ... και οι δύο περιπτώσεις γιατρέ μου, κι οι δύο...

Γ.: Και που πιστεύετε ότι όλα αυτά μπορεί να επηρεάζουν την αντίθετη αντίδρασή σας με αυτό που είναι "κοινωνικά" αποδεκτό;

Α.: Δεν ξέρω, ούτε καν ξέρω πως οδηγήθηκε η κουβέντα εδώ, ήλπιζα ότι εσείς θα δίνατε τις απαντήσεις κι εγώ απλά θα έλεγα τα πράγματα που μου συμβαίνουν

Γ.: Εννοείται ότι θα σας οδηγήσω κάπου, αλλά πρέπει να βρείτε γιατί προκαλούνται αυτές οι αντιδράσεις από μέρους σας κι αν όλα αυτά που λέμε μεταξύ μας έχουν σχέση με αυτές σας τις αντιδράσεις, εν τέλει νιώθετε ξεχωριστός; ιδιαίτερος; σαν να μην ανήκετε σε αυτό το κοινωνικό σύνολο που σας περιβάλει;

Α.: Κάπως σαν να με λέτε "ψώνιο" μου ακούγεται αυτό; πάντως ναι, νιώθω αλήθεια ξεχωριστός, όχι ότι μου έχει ανατεθεί κάποια ειδική αποστολή, αλλά πιστεύω πως ξεχωρίζω και σαν σκέψη και σαν οντότητα, είναι κακό αυτό;

Γ.: Κακό ή καλό δεν είμαι σε θέση να το χαρακτηρίσω, από τη στιγμή που θέτετε εαυτό σε ένα κάποιο επίπεδο δεν έχω την πρόθεση να σας αποκαθηλώσω από εκεί, αυτό που θέλω να κάνω είναι να μπορέσετε να ανοιχτείτε πραγματικά, όλα μου τα λέτε περίπου, δεν ανοίγεστε πλήρως, σα να κρατάτε για τον εαυτό σας το τελικό αποτέλεσμα ή αν θέλετε τη διάγνωσή μου, μήπως αλήθεια προσπαθείτε να διαβάσετε και τη σκέψη μου;

Α.: (χωρίς να αφήσω να φανεί η αρχική μου έκπληξη) προς θεού, γιατί να το κάνω αυτό; να βοηθηθώ ήρθα δεν ήρθα για επιβεβαίωση...

Γ.: Σας περιμένω οπότε την επόμενη εβδομάδα ίδια ώρα, μέχρι τότε σκεφτείτε αυτά που είπαμε κι ετοιμαστείτε να με ακούσετε περισσότερο και να μιλήσετε λιγότερο...

Α.: Πετάχτηκα σαν ελατήριο και χαιρετώντας με σχεδόν γυρισμένη την πλάτη ακούω να λέει

Γ.: Α, κι ετοιμαστείτε να ματώσουμε πραγματικά την επόμενη φορά, όσο κι αν σας προκαλεί απέχθεια το αίμα, θα πρέπει να φτάσουμε μέχρι εκεί, δεν έχετε και πολύ καιρό εξάλλου να ασχοληθείτε μαζί μου, έτσι δεν είναι;

 ≈